Jak rodzi się komunikacja
Jeśli jesteś rodzicem, na pewno pamiętasz pierwsze chwile po narodzinach swojego dziecka. Chwile, w których przyglądasz się maluszkowi, obserwujesz jak śpi, jak zaciska paluszki na Twojej ręce, jak zaczyna skupiać wzrok na Twojej twarzy. Tak rodzi się relacja oparta na komunikacji.
Szacunek podstawą
Dziecko uczy się zasad komunikowania od pierwszych chwil życia, nawet wtedy (a może zwłaszcza wtedy), kiedy jeszcze nie potrafi mówić. Obserwuje nas, dorosłych i często przejmuje wzorce zachowań, w tym komunikacyjnych. Jeśli dziecko nie widzi w domu jakichkolwiek postaw szacunku i kultury wobec drugiego człowieka, może nie nauczyć się darzyć mini innych. A szacunek do drugiego człowieka jest podstawą dobrej, skutecznej komunikacji.
Wymiana informacji
Każde słowo oraz gest w procesie komunikacyjnym ma znaczenie. Termin „komunikacja” wywodzi się z łaciny od słowa communicatio i oznacza łączność, wymianę, rozmowę. W relacji między ludźmi komunikacja to przekaz pewnej informacji(komunikatu) i zdolność do odbioru i rozumienia tego przekazu.
Człowiek porozumiewa się w każdej sytuacji z drugim człowiekiem. Każde zachowanie stanowi komunikat, do których należą wypowiadane słowa oraz wszystko to, co zaistnieje pomiędzy słowami: spojrzenia, brzmienie głosu, gestykulacja, postawa ciała i wyrazu twarzy, a także bezczynności lub milczenia. Zachowania także dostarczają odbiorcy informacji, pod jednym warunkiem, że potrafi on we właściwy sposób ją zinterpretować.
Element (najważniejszy?) życia społecznego
Komunikowanie się to jedyny sposób, aby przekazywać sobie wzajemnie informacje, dzięki temu możemy uzewnętrznić własne emocje, myśli i także przekazać wiedzę. Jest podstawą w nawiązywaniu i tworzeniu relacji.
